Paastijd 50 dagen lang

Wij staren ons zo maar blind op wat van hem rest:
de windselen, geconserveerd verleden, bevroren dode woorden.
Wij zien hem enkel met de ogen dicht:
hij komt ons bidden binnenlopen, wordt onze bloedsomloop.
Hij gaat ons voor, gaat ons vooruit, naar een volkomen bestaan
waar ieders leven naam mag hebben aan elk verleden voorbij.

(fragment uit ‘Opstanding’, Sytze de Vries)

 Paastijd 2025

Geloven in de Opstanding betekent niet alleen dat je niet bang hoeft te zijn voor de dood, je hoeft vooral niet bang te zijn voor het leven. Je hebt de dood immers al achter je.

In de Paastijd gedenken we dat de Opgestane veertig dagen lang onder ons stervelingen heeft meegelopen om ons dat Opstandingsleven voor te doen. Maar zelfs de mensen uit de meest nabije kring om Jezus heen hebben het er ondertussen maar moeilijk mee. Denk bijv. aan Tomas, die desnoods sterven wou met Jezus, maar die het maar moeilijk lukt om te geloven dat Jezus leeft.

Maar hoeveel moeite wij ook hebben met dat nieuwe leven, de Opgestane blijft met ons oplopen, ons bezoeken, zelfs door onze meest gesloten deuren heen, om ons het Leven ín te roepen. Dát is de zin van de Paastijd, vijftig dagen lang.